Er zijn autoverhalen die simpelweg groter zijn dan de auto’s zelf. Soms gaat het niet alleen om pk’s, aerodynamica of de kleur van de lak, maar om de mensen erachter. Het verhaal van de grootste McLaren-collectie ter wereld is er zo eentje. En zoals dat vaak gaat met de mooiste verhalen, begint het allemaal met een toevallige ontmoeting.
Grootste McLaren Collectie
Een Franse Saoediër en een idee na Monza
Mansour Ojjeh. Voor de meeste autoliefhebbers een naam die klinkt als een fluistering in de paddock. Voor wie het nog niet wist: Ojjeh was een Frans-Saoedische miljardair en jarenlang CEO van de TAG Group. In 2021 overleed hij, maar wat hij achterliet is misschien nog wel indrukwekkender dan zijn zakelijke carrière.
Na een toevallige ontmoeting met Ron Dennis, destijds CEO van McLaren, na de Italiaanse Grand Prix, ontstond er een vriendschap en een visie. Ojjeh pushte Dennis en de legendarische ontwerper Gordon Murray om niet alleen racemachines te bouwen, maar ook een straatauto die alles zou overtreffen. Het resultaat? De McLaren F1, een auto die vaak wordt omschreven als de “beste auto ooit gebouwd.” En nee, dat is geen hyperbool.
Twintig auto’s, één kleur, een bijnaam
Ojjeh’s collectie groeide decennialang, met de F1 uit 1998 als kroonjuweel. Maar dat is slechts het begin. In totaal omvatte de verzameling twintig McLarens, met modellen variërend van de P1 GTR tot de futuristische Speedtail en de open Elva uit 2023.
Wat deze collectie extra bijzonder maakt, is niet alleen de zeldzaamheid van de auto’s, maar ook hun kleur. Bijna allemaal zijn ze gespoten in wat tegenwoordig bekendstaat als “Mansour Orange”. Een warme, rijke tint die zijn naam draagt, maar die oorspronkelijk verwees naar een dessertwijn. Een klein detail dat precies laat zien hoe persoonlijke smaak soms een hele industrie kan kleuren – letterlijk.
Slechts twee auto’s ooit écht bereden
En hier wordt het verhaal pas echt bizar. Van de twintig auto’s zijn er slechts twee ooit écht de weg of het circuit op gegaan. De iconische F1, die een bescheiden 1.100 mijl (nog geen 1.800 kilometer) op de teller heeft, en een P1 GTR die af en toe zijn longen mocht openen op de baan.
De rest? “Factory-delivered condition.” Alsof ze gisteren van de band rolden in Woking en direct in een klimaatgestuurde garage werden gereden. Een verzameling die niet alleen autogeschiedenis ademt, maar er ook uitziet alsof de tijd heeft stilgestaan.
Kleine anekdote: Lewis Hamilton – ja, die Lewis Hamilton – reed ooit de kinderen van Ojjeh rond in de P1 GTR. Het zegt iets over de unieke plek die deze familie had in de McLaren-wereld.
Een collectie die bijna uit elkaar viel
Toen de verzameling eerder dit jaar in de verkoop kwam, dachten velen dat het onmogelijk zou zijn om de boel bij elkaar te houden. Een waarde van minimaal 70 miljoen dollar zorgt er namelijk meestal voor dat auto’s in losse stukken verkocht worden, simpelweg omdat er maar zo weinig mensen zijn die zo’n gigantisch bedrag in één keer kunnen neertellen.
Maar zie daar: de makelaar die de verkoop regelde, Tom Hartley Jr., kondigde onlangs trots aan dat de hele collectie in zijn geheel is verkocht aan één koper. Wie dat is? Niemand weet het. En eerlijk, dat mysterie maakt het alleen maar mooier.
“Ik ben zeer verheugd het nieuws te kunnen delen dat we de verkoop van de Mansour Ojjeh McLaren-Collectie in zijn geheel hebben afgerond aan één enkele koper,” schreef Hartley op Instagram. “Ondanks meerdere wereldrecordbiedingen op losse chassis, bleven zowel de familie Ojjeh als ons team toegewijd om deze opmerkelijke collectie bij elkaar te houden als één compleet en historisch ensemble.”
Wie koopt er zoiets?
Dat is de vraag die nu door de autowereld gonst. We hebben het niet over een rijke verzamelaar die er “nog eentje bijzet” in de garage. Dit is een statement-aankoop. Een aankoop die waarschijnlijk gedaan is door iemand die zichzelf niet ziet als eigenaar, maar als bewaarder van een stukje autosportgeschiedenis.
De identiteit van de koper blijft geheim. Geen hint, geen persbericht, niets. Geen Arabische prins die zijn naam op Instagram plakt. Geen Amerikaanse techmiljardair die graag in de spotlights staat. Alleen stilte. En dat maakt de aankoop misschien nog mysterieuzer dan de collectie zelf.
Een ensemble dat leest als een McLaren-bijbel
De line-up is, zonder overdrijven, een bijbel voor elke McLaren-fan. Naast de eerder genoemde F1, P1 GTR en Elva bevat de collectie onder andere:
- een Sabre uit 2021
- een Speedtail uit 2021
- een P1 uit 2015
- drie Sennas uit 2020
- een 620R uit 2021
- een 650S Can-Am Spider uit 2016
- twee 675LT’s uit 2016
- een 688 MSO HS uit 2016
- twee 600LT’s uit 2020
- een 765LT Coupé uit 2022
- een 765LT Spider uit 2023
- een 650S Le Mans uit 2015
- een 720S Le Mans uit 2022
Als je dat rijtje zo leest, zie je niet alleen een verzameling, maar bijna een chronologische reis door de moderne McLaren-geschiedenis. Elk model vertegenwoordigt een hoofdstuk in het verhaal van een merk dat constant balanceert tussen Formule 1-erfgoed en futuristische hypercars.
Wat nu?
De grote vraag is natuurlijk: wat gaat de koper ermee doen? Worden de auto’s opgeborgen in een loods waar niemand ze ooit nog ziet? Of opent er ergens ter wereld een privé-museum, waar liefhebbers in stilte kunnen staren naar twintig auto’s in dezelfde oranjekleur?
Persoonlijk hoop ik op dat laatste. Want een collectie van deze omvang is te groot, te bijzonder en te uniek om weg te stoppen. Dit is erfgoed dat gedeeld moet worden. Niet om er in te rijden – dat zou bijna heiligschennis zijn – maar om te laten zien hoe passie, visie en, laten we eerlijk zijn, heel veel geld samen iets tijdloos kunnen creëren.
Verhaal over vriendschap
Het verhaal van Mansour Ojjeh’s McLaren-collectie is een verhaal over meer dan alleen auto’s. Het gaat over vriendschap, over toewijding en over een kleur die ooit naar een dessertwijn werd vernoemd. En nu, dankzij een anonieme koper, blijft dat verhaal voorlopig compleet.
Misschien horen we ooit nog wie die koper is. Misschien ook niet. En ergens is dat precies goed zo. Want sommige verhalen zijn mooier met een vleugje mysterie.
