Wie had dat gedacht? Terwijl we dagelijks door eindeloze feeds scrollen, grijpen steeds meer mensen terug naar iets ouderwets: het papieren magazine. Geen likes, geen pushmeldingen — gewoon rust, papier en aandacht. Is het nostalgie? Of zijn we digitale moeheid gewoon spuugzat?
Magazines maken weer indruk
Papier. Serieus?
Als je dit een paar jaar geleden had gezegd – “Papieren magazines maken een comeback” – dan had je ongetwijfeld een paar opgetrokken wenkbrauwen gekregen. Of iemand die mompelde: “Leuk, en ga je straks ook weer een fax gebruiken?” En toch. Hier zitten we. Met glanzende covers op de salontafel. Sommige mensen kopen ze zelfs om niet te lezen, maar gewoon om erbij te horen. Of omdat het mooi staat naast hun vaas van gerecycled beton.
We scrollen ons suf
Kijk, niemand zegt dat online media dood zijn. Natuurlijk niet. Je leest dit nu ook online. Maar er gebeurt wel iets opmerkelijks. Mensen zijn moe. Niet “ik wil even liggen”-moe, maar: moe van alles wat flitst, piept, scrollt en aandacht schreeuwt. We zijn een beetje klaar met het eindeloze geswipe door oppervlakkigheid. En dan ineens voelt een papieren magazine alsof je met pensioen bent op een veranda ergens in Zuid-Frankrijk. Rust. Geen notificaties. Geen batterij die op 4% staat.
Verrassend positief
Je zou denken dat print dood is. Of tenminste comateus. Maar nee. Niche-uitgevers doen het prima. Kleine oplages, gericht op een duidelijk publiek. Mensen die houden van fotografie, architectuur, literatuur, wijn – dat soort types die in koffiebars met vlekkerige tafels zitten. Maar ook ondernemers, marketeers, jonge creatieven.
Slimme merken snappen het spel
Je ziet het ook bij merken. Nee, niet alleen die met diepe zakken. Ook kleinere bedrijven maken tegenwoordig een eigen magazine. Soms een beetje gladjes – een soort reclamefolder met een hip sausje. Maar soms ook verrassend goed. Neem bijvoorbeeld dat bizar mooie magazine van een fietsenmerk (ik geloof uit Zweden). Meer kunst dan marketing.
Het idee is simpel: als je iets fysieks maakt, iets dat mensen willen bewaren, dan zit je in hun hoofd. In hun huis. Op hun wc. Veel intiemer wordt het niet, marketingtechnisch gezien.
Nostalgie? Misschien. Maar ook: gewoon lekker
Sommige mensen noemen het nostalgie. Het gevoel van vroeger. De geur van papier, de knisperende bladzijden, de foto’s waar je even de tijd voor neemt. Maar misschien is het ook gewoon: behoefte aan aandacht. Aan iets tastbaars. Iets dat niet morgen alweer verdwijnt in een algoritme dat besluit dat jouw interesses ‘niet langer relevant’ zijn.
Er is ook iets bevrijdends aan de eindigheid van een magazine. Je bladert, je leest, je bent klaar. Geen eindeloos doorklikken. Geen FOMO. Alleen dat ene moment.
Dus: is het een trend? Of blijft dit?
Dat is lastig te zeggen. Print is geen massamedium meer. Het zal TikTok niet van de troon stoten. Maar het heeft wel iets terugveroverd. Iets kleins, iets bijzonders. Voor wie zoekt naar diepgang. Of naar stilte. Of gewoon even naar iets dat niet constant zijn eigen bestaansrecht aan je opdringt.
Het papieren magazine is niet terug zoals vinyl dat terug is. Het is subtieler. Minder cool. Maar misschien juist daardoor: oprechter. Eerlijker. En in een wereld vol show en snelheid… is dat best aantrekkelijk.
