Sommige merken doen aan jubilea met een feestje, een persbericht en een paar obligate toastjes. Vacheron Constantin, het oudste horlogehuis ter wereld, dacht: laten we het anders doen. Het Zwitserse icoon bestaat dit jaar 270 jaar en dat moet gevierd worden. Geen confetti, geen slingers, maar een klok die groter is dan een peuter en die niet alleen de tijd op aarde, maar ook die van de sterren laat zien.
Het resultaat heet La Quête du Temps, oftewel “De zoektocht naar de tijd”. En wie het ziet, vraagt zich af of dit nog wel een klok genoemd mag worden of eerder een sculptuur, een kunstwerk, misschien zelfs een mechanische poort naar een andere wereld.
Alles op een rij
De Astronoom als hart van de creatie
Centraal staat een automaton, een bewegend figuur met de bijnaam de Astronoom. Ontworpen door François Junod, een meester in het maken van automaten, en uitgevoerd met een precisie die je alleen bij Vacheron Constantin vindt. Het figuur wijst met zijn armen naar retrograde schalen binnen een glazen koepel die bezaaid is met sterrenbeelden.
En alsof dat nog niet genoeg was, volgt het figuur op commando de sterren, wijst hij de uren aan en traceert hij de maan. Ondertussen klinkt er muziek uit een mechanisch speeldoosje, speciaal gecomponeerd door Woodkid – de Franse muzikant en visuele kunstenaar die al langer met het huis samenwerkt. Het is bijna alsof de klok leeft, alsof er een ziel in huist.
Een machine met 2.370 onderdelen
Technisch gezien is La Quête du Temps een monsterproject. Vacheron ontwikkelde er een compleet nieuw uurwerk voor, het Calibre 9270. Goed voor 2.370 onderdelen, 23 complicaties en 15 patentaanvragen. Van zonsopkomst en -ondergang tot een driedimensionale maanfase die pas na 110 jaar bijgesteld hoeft te worden – het zit er allemaal in.
Het is haast absurd hoeveel kennis, tijd en vakmanschap in dit ene project zit. Alsof Vacheron wilde zeggen: “Kijk, dit is wat wij kunnen als we écht losgaan.”
Ambacht op het hoogste niveau
Maar de magie zit niet alleen in de techniek. De klok is ook een kunstwerk. Bronsgieten, grand feu-email, parelmoer marqueterie en een tourbillonrand vol baguette-diamanten: elk detail ademt ambacht. De sterrenbeelden zijn zorgvuldig uitgewerkt, de hemel lijkt tot leven te komen. Het is een object dat zowel ingenieurs als kunstenaars recht in het hart raakt.
Niet voor niets gaat La Quête du Temps straks naar het Louvre. Van 17 september tot 12 november 2025 is het daar te zien tijdens de expositie Mécaniques d’Art. Een plek waar het thuishoort – tussen andere meesterwerken die ook groter zijn dan hun praktische functie.
Voor wie het kleiner wil: een horloge van 20 stuks
Vacheron weet natuurlijk dat niemand een klok van kind-formaat in zijn woonkamer kan zetten. Daarom bedachten ze een draagbare interpretatie: het Métiers d’Art Tribute to the Quest of Time-horloge. Slechts 20 exemplaren, een exclusiviteit waar je bijna cynisch van wordt.
Het horloge draait op een gloednieuw handopwindbaar kaliber, het 3670, dat drie jaar ontwikkeling vergde. Op de wijzerplaat staat een gouden figuur dat, net als de Astronoom van de klok, de tijd aangeeft door zijn armen omhoog te heffen. Dit idee komt rechtstreeks uit de archieven van Vacheron, uit een zakhorloge uit de jaren ’30 genaamd Bras en l’Air.
Je kunt kiezen of het figuurtje continu in beweging blijft of in rusthouding wacht tot je op een pusher drukt. Dan springt de tijd pas tevoorschijn. Het voelt bijna speels – alsof je de tijd zelf uitdaagt om zich pas te laten zien als jij dat wilt.
Een stukje nachtelijke hemel
Wat dit horloge extra bijzonder maakt, is de achtergrond. De wijzerplaat toont de sterrenhemel boven Genève op 17 september 1755, de dag dat Vacheron Constantin werd opgericht. Daarmee kijk je als drager niet alleen naar de tijd, maar ook terug naar het moment waarop dit hele avontuur begon.
Het horloge beschikt verder over een driedimensionale maanfase, dubbele retrograde gangreserve en een siderische tijdaanduiding die de sterren in real time volgt. Het geheel is verpakt in een 43 mm witgouden kast, waarin 512 onderdelen op hoge frequentie tikken. Resultaat: een gangreserve van zes dagen.
Meer dan uurwerken – dit is emotie
Wat Vacheron hier laat zien, gaat verder dan techniek of luxe. Het gaat om emotie, om lef. Want eerlijk: niemand heeft een klok of horloge nodig die dit allemaal kan. Dat is het punt ook niet. Het gaat om wat het symboliseert: de menselijke drang om tijd niet alleen te meten, maar ook te vieren.
Of, zoals Laurent Perves, CEO van Vacheron Constantin, het zelf zegt:
“Is het altijd mogelijk om beter te doen? Is het altijd mogelijk om te blijven verbazen? Onmiskenbaar,” zegt Laurent Perves, CEO van Vacheron Constantin, in een verklaring aan Robb Report. “Bij Vacheron Constantin komt de trots en emotie bij elk nieuw project voort uit de vrijheid en passie om te creëren, gedreven door de zoektocht naar excellentie en innovatie.”
En juist dat maakt dit jubileum zo treffend. Het is niet alleen een viering van wat er de afgelopen 270 jaar is bereikt, maar ook een blik vooruit.
Waar staat Vacheron over nog eens 270 jaar?
Niemand weet hoe de wereld er dan uitziet. Misschien dragen mensen helemaal geen horloges meer. Misschien is tijd tegen die tijd een hologram in de lucht. Maar als er iets duidelijk wordt uit deze creaties, dan is het dat Vacheron Constantin altijd manieren zal vinden om te verbazen.
De klok en het horloge zijn geen instrumenten, maar verhalen. Verhalen die ons eraan herinneren dat tijd niet alleen verstrijkt, maar ook betekenis krijgt. En soms, heel soms, wordt tijd zó mooi weergegeven dat je even vergeet dat hij onverbiddelijk doortikt.
