Na ruim zes decennia aan het roer van Berkshire Hathaway kondigt Warren Buffett aan dat hij eind 2025 stopt als CEO. Een historisch moment voor beleggers wereldwijd. Wat betekent dit afscheid van ‘het orakel van Omaha’ voor de toekomst van het bedrijf en de financiële wereld?
Warren Buffett
Je wist dat het ging gebeuren, maar nu het zo is…
Er zijn van die momenten waarvan je altijd weet dat ze op een dag komen, maar waarvan je toch hoopt dat ze uitblijven. De laatste aflevering van je favoriete serie. De verkoop van je ouderlijk huis. En ja — het moment waarop Warren Buffett, het orakel van Omaha, aankondigt dat hij ermee stopt.
Tijdens de jaarlijkse aandeelhoudersvergadering van Berkshire Hathaway in mei 2025, keek de inmiddels 94-jarige Buffett de zaal in — een beetje met die ondeugende blik van een oude schoolmeester die je nog één laatste les wil meegeven — en sprak de woorden:
“It’s time. Greg takes over.”
Geen show. Geen ellenlange speech. Geen geëmotioneerd afscheid. Gewoon Buffett, zoals hij is. Zakelijk. Nuchter. En vooral: doordacht.
Een leven lang Berkshire
Warren Buffett ís Berkshire Hathaway. Punt. Al meer dan zestig jaar leidt hij het bedrijf, en heeft hij het uitgebouwd tot een kolos van jewelste. Wat begon als een textielfabriek die eigenlijk gedoemd was te mislukken, werd onder zijn leiding een investeringsvehikel dat belangen heeft in onder andere Apple, Coca-Cola, American Express, Chevron, Kraft Heinz en… nou ja, eigenlijk in bijna alles wat je in de supermarkt of op straat tegenkomt.
En hij deed het niet zoals de rest. Geen overnames op krediet, geen hype-investeringen, geen snelle winst. Gewoon kijken naar bedrijven die dingen maken waar mensen écht iets aan hebben — en die runnen alsof je er de komende dertig jaar eigenaar van blijft. Soms kocht hij iets en hoorde je er twintig jaar niks meer over. En dan ineens: boom. Billion dollar returns.
Wie is Greg Abel en waarom zou je ‘m moeten kennen?
Als je nu denkt: “Greg… wie?” — je bent niet de enige. Greg Abel is geen household name. Geen showman. Geen man met een podcast of een serie interviews op CNBC. Hij is een bescheiden Canadees, een accountant van origine, en iemand die zijn werk gewoon goed doet zonder te veel gedoe.
In 1992 stapte hij over naar CalEnergy, een energiebedrijf dat later onder Berkshire viel. Sindsdien werkte hij zich langzaam, bijna onopgemerkt, omhoog. Sinds 2018 is hij vicevoorzitter en verantwoordelijk voor alles bij Berkshire wat níét met verzekeringen te maken heeft. De man is intern al jarenlang dé beoogde opvolger.
Buffett heeft meerdere keren gezegd dat hij 100% vertrouwen heeft in Greg. En eerlijk is eerlijk: als Buffett je vertrouwt, wie zijn wij dan om te twijfelen?
Wat verandert er nou écht?
Voor de buitenwereld waarschijnlijk niet veel. Geen koersveranderingen, geen grote reorganisaties. Abel heeft jarenlang nauw samengewerkt met Buffett en Charlie Munger (die in 2023 overleed), en heeft het DNA van Berkshire waarschijnlijk al in zijn bloed zitten.
Maar gevoelsmatig? Dat is een ander verhaal.
Buffett vertegenwoordigde iets wat tegenwoordig zeldzaam is: geduld. Rust. Langetermijndenken. Hij investeerde niet met het idee “wat doet de koers morgen?”, maar met de vraag “wat betekent dit over 10 of 20 jaar?”. In een tijdperk waarin mensen aandelen kopen via apps terwijl ze in de trein zitten, was hij een bastion van conservatief kapitalisme.
En nu die stem vertrekt — of in elk geval een stuk zachter wordt — voelt dat alsof iemand het licht uitdoet in een kamer waar we al jaren op vertrouwden.
De reacties? Emotioneel en vol bewondering
Binnen een uur na zijn aankondiging stroomden de reacties binnen. Bill Gates noemde hem “de beste zakenman ooit”. Tim Cook van Apple prees zijn vermogen om visie te combineren met bescheidenheid. Jamie Dimon van JPMorgan noemde Buffett “de laatste echte rentmeester van het Amerikaanse kapitalisme.”
En het is waar. Waar andere miljardairs zich verliezen in ego, raketten of rare sociale mediastunts, bleef Buffett gewoon… Buffett. Hij woont nog steeds in hetzelfde huis in Omaha dat hij in 1958 kocht. Hij eet nog steeds bij McDonald’s. En als je hem op een feestje zou tegenkomen, zou hij waarschijnlijk liever met je praten over belastingvoordelen dan over champagne.
De menselijke kant van het verhaal
Ik moet eerlijk zijn: toen ik het nieuws hoorde, kreeg ik een beetje een brok in mijn keel. Niet omdat ik bang ben voor de toekomst van Berkshire — dat komt wel goed. Maar omdat het voelt alsof een soort moreel kompas wegvalt. Buffett was meer dan een belegger. Hij was iemand die toonde dat kapitalisme ook met integriteit kan. Dat rijkdom niet per se luid hoeft te zijn. Dat ‘ouderwets’ soms gewoon ‘tijdloos’ betekent.
Hij gaf miljarden weg aan goede doelen. Niet met bombarie, maar gewoon omdat het hoort. En hij schreef brieven aan zijn aandeelhouders die je kon lezen als een roman, vol wijsheden, grapjes, en eerlijke zelfkritiek.
Wat blijft?
Greg Abel krijgt nu het stuur in handen. En we moeten hem de ruimte geven om dat op zijn manier te doen. Het zal anders zijn. Misschien wat saaier, misschien wat technocratischer. Maar hopelijk blijft de geest van Buffett nog lang rondwaren in de gangen van Berkshire.
En Warren zelf? Die blijft nog even aan als voorzitter van de raad. Misschien schrijft hij nog een boek. Misschien wandelt hij door Omaha met een Cherry Coke in de hand, glimlachend naar wat hij heeft opgebouwd. Misschien — en dat zou typisch Buffett zijn — verdwijnt hij gewoon langzaam uit het beeld, tevreden dat hij de boel netjes achterlaat.
Epiloog
Warren Buffett stopt. En nee, het voelt niet als een ramp. Het voelt als een zorgvuldig geplande, rustige overgang. Zoals alles wat hij deed. Maar toch… het raakt.
Dankjewel, Warren. Voor de lessen. Voor de eenvoud. Voor het feit dat je miljoenen mensen liet zien dat je met gezond verstand, geduld en een beetje humor een heel eind kunt komen.
En Greg? Succes. We kijken mee — maar vooral: we hopen dat je het kalme vuur brandend houdt.
