Meer Nederlandse miljonairs. Dat klinkt als goed nieuws — voor sommigen dan. Volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) had begin 2024 zo’n 5,5 procent van de Nederlandse huishoudens een vermogen van één miljoen euro of meer. In totaal gaat het om ongeveer 452.000 huishoudens. Een record, alweer.
Dat zijn er 17.000 meer dan een jaar eerder. En elk jaar groeit dat aantal een beetje verder, alsof er ergens in het land een lopende band draait waarop fortuinen langzaam van de band rollen. Maar wie even inzoomt op de cijfers, ziet dat het verhaal iets minder glanzend is dan de titel doet vermoeden.
Meer nederlandse miljonairs – Index
Huiseigenaren met een gelukje
Laten we eerlijk zijn: een groot deel van die ‘nieuwe miljonairs’ dankt zijn status vooral aan de huizenmarkt. De torenhoge woningprijzen hebben een leger van gewone Nederlanders per ongeluk in de statistieken van de rijken geschoven. Een huis in Amsterdam, Utrecht of Haarlem dat je tien jaar geleden kocht voor vier ton, is nu makkelijk het dubbele waard. Je hoeft er niet eens iets voor te doen — behalve wachten.
Het CBS rekent het vermogen inclusief de waarde van de eigen woning, minus de hypotheekschuld. En dat maakt nogal een verschil. Veel Nederlanders met een huis zonder hypotheek zijn op papier miljonair, maar dat betekent niet dat ze elke maand champagne drinken bij Loetje.
“Het aantal miljonairs stijgt vooral op papier”
Een zin die de kern raakt. Want hoewel Nederland rijker lijkt, voelt het voor de meeste mensen niet zo. Boodschappen zijn duurder, de energierekening blijft hoog, en een vakantie kost ineens het dubbele van drie jaar geleden. Een miljoen klinkt nog altijd als een droom, maar het betekent in 2025 iets anders dan in 1995 — of zelfs 2015.
De mythe van de miljonair
Er is een hardnekkig idee dat miljonairs in luxe leven. Maar in werkelijkheid is het vaak minder glamoureus. Een ondernemer die zijn bedrijf twintig jaar geleden begon en inmiddels zijn hypotheek heeft afgelost, staat misschien in de lijst, maar rijdt nog steeds in een Skoda Octavia uit 2012.
We verwarren rijkdom met waarde, en dat zijn twee verschillende dingen. De meeste miljonairs zijn geen influencers met Rolexen of cryptoportefeuilles, maar gewoon mensen met een huis dat te duur is geworden.
Het is een grappig soort ironie: Nederland telt meer miljonairs dan ooit, maar zelden voelde de middenklasse zó krap bij kas.
Vermogen zonder vrijheid
Wat opvalt, is dat het vermogen van de rijkste 10 procent de laatste tien jaar bijna is verdubbeld. De rest? Die heeft nauwelijks iets opgebouwd. Dat wringt.
De economische groei van de afgelopen jaren is vooral terechtgekomen bij mensen die al bezittingen hadden: huizen, aandelen, bedrijven. Wie alleen werkt voor zijn inkomen, ziet zijn koopkracht juist afbrokkelen.
Het oude gezegde “geld maakt geld” lijkt actueler dan ooit — en voor wie géén geld heeft, lijkt de ladder naar boven elke dag een trede langer te worden.
Cijfers die elkaar tegenspreken
Wat het ingewikkeld maakt, is dat niet iedereen dezelfde definitie hanteert. Het World Wealth Report 2025 bijvoorbeeld, spreekt van een lichte daling van het aantal miljonairs in Nederland. Volgens dat rapport waren er in 2024 zo’n 334.900 miljonairs, ongeveer 500 minder dan een jaar eerder.
Dat verschil lijkt groot, maar het is vooral een kwestie van rekenen. Het CBS telt huishoudens mee en rekent ook stenen als vermogen, terwijl het internationale rapport alleen individuen meet met meer dan een miljoen dollar aan belegd vermogen, dus exclusief huis.
Twee onderzoeken, twee werkelijkheden. De waarheid ligt waarschijnlijk ergens in het midden, zoals dat meestal gaat met statistieken.
Rijkdom met een randje
Wat betekent dat voor Nederland? Nou, het hangt ervan af hoe je kijkt. Aan de ene kant is het een teken van welvaart: ons land heeft een sterke economie, hoge huizenwaarden, lage werkloosheid. Aan de andere kant groeit de ongelijkheid.
De rijkste huishoudens hebben inmiddels ongeveer 60 procent van al het vermogen in handen. De onderste helft van de bevolking – meer dan vier miljoen huishoudens – bezit samen minder dan 3 procent. Dat is geen scheefheid meer, dat is een breuklijn.
En het gekke is: we lijken er collectief aan te wennen. Het nieuws dat Nederland “meer miljonairs” telt, wordt bijna routineus gebracht, alsof het iets vanzelfsprekends is. Maar voor een generatie jonge mensen die geen huis meer kan kopen, klinkt het eerder als een provocatie dan als een succesverhaal.
Een miljoen is niet genoeg (meer)
De realiteit is dat een miljoen euro anno 2025 niet hetzelfde is als twintig jaar geleden. Een woning in de Randstad kost al snel acht ton, een bedrijfswagen is onbetaalbaar geworden, en wie een beetje spaart, ziet zijn geld langzaam verdampen door inflatie.
Een miljonair zonder passief inkomen is eigenlijk gewoon iemand die zijn geld vast heeft zitten in bakstenen en hoop. En hoop is niet liquide.
De menselijke kant van vermogen
Toch moeten we het niet alleen over cijfers hebben. Achter elk statistisch feit schuilt een menselijk verhaal. De gepensioneerde bloemist uit Haarlem die zijn pand voor 1,3 miljoen verkocht maar nu in een huurflat woont. De IT’er uit Utrecht die zijn huis “voor de grap” liet taxeren en bijna van zijn stoel viel. De ondernemer die zijn bedrijf verkocht, dacht dat hij financieel vrij was — en nu ontdekt dat vrijheid vooral te maken heeft met tijd, niet met geld.
Rijker, maar niet gelukkiger
Nederland is officieel rijker geworden, ja. Maar of we ons ook rijker vóelen, is een ander verhaal. De cijfers zeggen: meer miljonairs. Het gevoel zegt: minder zekerheid, meer druk. Rijkdom is niet meer wat het geweest is. Misschien is dat de echte conclusie.
