Wat is er eigenlijk precies afgesproken?
Stel je voor: je zit tegenover een voormalige vastgoedmagnaat, nu president, die al jaren roept dat Europa Amerika “uitkleedt” op handelsgebied. Dan weet je dat je onderhandelingen niet soepel gaan verlopen. Toch is het de EU gelukt om een deal te sluiten met Donald Trump, al is het maar de vraag wie daar nou echt beter van wordt.
Concreet? Er komt een vast invoertarief van 15% op Europese producten die naar de VS gaan — een ‘compromis’ vergeleken met de 30% waar Trump mee dreigde. Vooral auto’s en machines, traditionele Europese paradepaardjes, krijgen het te verduren. Aan de andere kant krijgt de VS ruim baan om energie, militair materieel én landbouwproducten aan Europa te leveren — vrijwel zonder restricties.
Eerlijk? Niet bepaald.
Het handelsakkoord
Waarom dit als overwinning wordt verkocht
De woordvoerder van de Europese Commissie sprak van een “stabiel en toekomstgericht kader voor wederzijdse handel”. Diplomatie in zijn zuiverste vorm — je zegt dat het glas halfvol is terwijl je weet dat iemand er zojuist uit gedronken heeft.
Duitsland en Italië zuchten opgelucht. De dreiging van Trump’s beruchte importheffingen op Duitse auto’s hing al maanden als een donderwolk boven de industrie. Typisch Europees pragmatisme: als het niet mooi kan, dan maar werkbaar.
Maar achter de schermen rommelt het
Niet iedereen binnen de EU is even enthousiast. Frankrijk reageerde fel. Bayrou spreekt van een “sombere dag wanneer een alliantie van vrije volkeren, verzameld om hun waarden en belangen te verdedigen, zich onderwerpt”. Van eenheid was op het moment van ondertekening weinig te merken.
De belangrijkste klacht? Dat het akkoord eenzijdig is. De VS krijgt toegang tot de Europese markt onder gunstige voorwaarden, terwijl Europese exporteurs méér gaan betalen. Je hoeft geen econoom te zijn om te zien wie hier de betere deal kreeg.
Waarom accepteert de EU dit dan?
Goede vraag. En het antwoord is complex. Enerzijds wilde men absoluut een handelsoorlog voorkomen. De Europese economie is op dit moment kwetsbaar — en een exportoorlog met Washington zou miljarden kosten.
Maar er speelt ook iets anders: Europa is simpelweg minder assertief geworden op het wereldtoneel. Terwijl Trump met luide dreigementen schermt, blijft de EU vasthouden aan de klassieke diplomatie. De uitkomst? Een akkoord dat voelt als een crisis die nét is afgewend, maar ook als een gemiste kans op strategische gelijkwaardigheid.
Wat betekent dit voor ondernemers en consumenten?
Voor bedrijven die exporteren naar de VS wordt het lastiger. Hogere tarieven betekenen vaak hogere prijzen, dus de concurrentiepositie komt onder druk te staan. Vooral de Duitse auto-industrie, Franse wijnmakers en Nederlandse machinebouwers zullen het gaan voelen.
Voor consumenten? De impact is minder direct, maar onderschat het niet. Minder Europese export betekent minder inkomsten voor bedrijven, wat kan leiden tot minder investeringen en — uiteindelijk — minder banen. En vergeet niet: Amerikaanse producten kunnen straks goedkoper in de schappen liggen. Denk aan Amerikaanse wijn, kaas, techgadgets. Leuk voor de portemonnee, minder leuk voor de Europese boer of fabrikant.
Is dit nou diplomatie of pure overgave?
De waarheid zit ergens in het midden. De EU heeft gekozen voor stabiliteit boven principe. En misschien is dat ook wel het enige wat mogelijk was met een man als Trump aan de andere kant van de tafel. De deal is niet perfect, verre van. Maar hij voorkomt op korte termijn een handelsoorlog. En in een wereld waarin de ene crisis de andere opvolgt, is dat blijkbaar al winst genoeg.
Korte samenvatting van het akkoord:
| Onderdeel | Inhoud |
|---|---|
| Tarief op EU-export | 15% vast tarief (i.p.v. dreiging van 30%) |
| Auto-industrie | Krijgt klappen, ondanks lichte verlaging van dreigingstarieven |
| VS-export naar EU | Vrijwel zonder beperkingen (energie, landbouw, defensie) |
| Investeringen | EU belooft $600 miljard in Amerikaanse infrastructuur en defensie |
| Juridische status | Nog niet bindend — er kan nog van alles veranderen |
Maar wacht even… is er nog ruimte voor verbetering?
Absoluut. Het akkoord is in feite een voorlopig raamwerk. Veel details — bijvoorbeeld over staal, tech, medicijnen en digitale diensten — zijn nog vaag of ontbreken volledig. De komende maanden zullen dan ook bepalend zijn. Komt er verfijning, aanpassing, wederkerigheid? Of blijft dit een halfslachtige poging om de boel bijeen te houden?
En net als bij die slechte deal die je op vakantie sluit — je hoopt dat je er mee wegkomt, maar diep vanbinnen weet je dat je te veel hebt betaald.
Wat is het verschil tussen een handelsverdrag en een handelsakkoord?
Een handelsverdrag is juridisch bindend, vaak langdurig, en vereist goedkeuring van parlementen. Een handelsakkoord — zoals dit tussen de EU en de VS — is vaak minder formeel, kan sneller worden gesloten, maar biedt ook minder zekerheid op de lange termijn.
