De onzichtbare elite: waarom écht rijke mensen geen Rolex dragen
(En waarom zij lachen om de nouveau riche met een Rainbow Daytona.)
In de wereld van uiterlijke luxe is Rolex het ultieme statussymbool. Van hedgefondsmanagers tot rappers en voetbalsterren: iedereen die iets te bewijzen heeft, pronkt met een glimmende Submariner of een pavé bezette Daytona. Maar wie echt rijk is, draagt vaak niets om zijn pols. Waarom? Omdat subtiele exclusiviteit de ware luxe is.
Rolex: Van statussymbool naar mainstream
Rolex begon ooit als een symbool van succes, maar is inmiddels verworden tot een universeel statussymbool dat zelfs door de middenklasse wordt begeerd. Een goedlopende onderneming? Een Rolex als beloning. Een lucratieve vastgoed deal? Weer een Daytona erbij. Maar juist dat brede bereik maakt het merk minder aantrekkelijk voor de absolute elite. Als je multimiljonair of miljardair bent, wil je niet geassocieerd worden met iets wat ‘iedereen’ kan kopen.
De kunst van het understatement
De echt rijken hoeven geen Rolex om te laten zien dat ze rijk zijn. Zij tonen hun status op een andere manier: een discreet erfstuk van Patek Philippe, een unieke F.P. Journe, of gewoonweg niets. Want de allergrootste luxe is onzichtbaarheid. Wie oud geld heeft, hoeft geen overdadige edelstenen en gouden kroon op zijn pols om erkend te worden.
De nouveau riche en de Rainbow Daytona
De Rolex Rainbow Daytona is het perfecte voorbeeld van hoe rijkdom en goede smaak niet altijd hand in hand gaan. Dit met saffieren bezaaide horloge is een droom voor de nieuwe rijken, maar roept bij de gevestigde elite eerder geamuseerde minachting op. Het is opzichtig, luidruchtig en schreeuwt: ‘Kijk mij eens succesvol zijn!’ Precies het tegenovergestelde van wat iemand met een familievermogen van meerdere generaties zou willen uitstralen.
Wat draagt de echte elite dan wél?
Stille luxe is de norm onder de superrijken. Denk aan merken als Laurent Ferrier, A. Lange & Söhne en Vacheron Constantin. Of independents zoals Kari Voutilainen en Philippe Dufour, waarvan de horloges met de hand worden gemaakt in extreem kleine oplages. Dit zijn stukken die je niet in een etalage ziet liggen, maar via discrete netwerken worden verhandeld.
Luxe als levensstijl, niet als etalage
Uiteindelijk draait ware rijkdom niet om het bezitten van een Rolex, maar om het niet hoeven bezitten van een Rolex. Echte elite koopt geen statussymbool om indruk te maken – ze ís het statussymbool. En dat maakt het verschil tussen de zichtbare rijkdom van de nouveau riche en de onzichtbare elite.
