Kunst is overal, als je maar genoeg geld hebt om het te herkennen. De één vindt het in een Rothko, de ander in een fles Bourgogne van 1961. En sommigen – de echt bevoorrechten – wonen erin. Zoals in deze villa aan de Loosdrechtse Plassen: een vrijstaand kunstwerk met twee privé-eilanden, een tennisbaan, een binnen- én buitenzwembad en een beveiligingssysteem dat vermoedelijk beter is dan dat van menig ambassade.
Wie hier aankomt, hoort eerst… stilte. Geen buren, geen blaffende honden, geen postbode die iets durft af te leveren. Alleen het geluid van grind onder de banden terwijl de oprijlaan zich langzaam uitstrekt tussen perfect getrimde heggen. Achter de ingetogen poort ligt een wereld waar discretie een levensstijl is.
Wonen aan de Loosdrechtse Plassen
Hier woont de rust – en het geld
De entree is zo bescheiden dat het bijna arrogant wordt. Twee zware deuren leiden naar een hal die ruikt naar nieuw geld en natuursteen. Het licht valt via hoge ramen naar binnen en speelt over de organische lijnen van het interieur.
Wie verder loopt, ziet de open haard en daarachter de eetkamer. Grote ramen, nog groter uitzicht. Je kunt hier met gemak twaalf mensen kwijt aan tafel, maar eerlijk gezegd – hoeveel vrienden heb je die zich op hun gemak voelen tussen marmeren vloeren en een kelner die de wijn bijschenkt?
De keuken is een hoofdstuk apart. Een eiland van marmer met teppanyaki-plaat en pit cookers, voor als je ooit zelf wilt koken (je weet wel, voor de foto). Alles van Miele, natuurlijk. Het is geen keuken, het is een statement: ik heb smaak, en iemand anders maakt hier mijn ontbijt.
Aan de andere kant van de villa ligt de woonkamer. Rond, luchtig, geborgen – een plek waar de open haard brandt terwijl buiten het water stil ligt. Perfect om te doen alsof je ontspant, terwijl je aandelenportefeuille weer eens rood kleurt.
Slapen? Laten we het dromen noemen
De trap van natuursteen leidt naar boven, naar de hoofdslaapkamer. “Slaapkamer” doet geen recht aan wat hier gebeurt. Dit is een decor, een scène. Uitzicht over natuurgebied De Stille Plas, licht dat zich ’s ochtends als een theatergordijn opent. Je ontwaakt niet, je wordt onthaald.
De badkamer grenst eraan en lijkt te zijn ontworpen door iemand die veel te vaak in vijfsterrenhotels heeft geslapen. Marmer, glas, panorama’s, en een fresco op het plafond dat fluistert: geld maakt wél gelukkig, als je het goed besteedt.
Verder zijn er twee kleedkamers met maatwerk dat zó precies is, dat zelfs je sokken zich belangrijk voelen. Eén van die kleedkamers heeft een eigen badkamer. Natuurlijk.
Er is zelfs een aparte wasruimte op deze etage, want ook wasgoed verdient blijkbaar zijn privacy.
Een kelder vol geluk
In het eerste souterrain ontvouwt zich een wellnessrijk dat menig kuuroord jaloers zou maken. Een binnenzwembad, sauna, stoomkamer, cryotherapiekamer, ijsbad met waterval – ja, een ijsbad met waterval. Omdat gewoon koud water niet goed genoeg is.
De spa kijkt uit op een infinity pool buiten, met glazen wand. Je kunt dus baantjes trekken terwijl je je eigen reflectie bewondert – een intiem moment tussen jou en jezelf.
Verder een fitnessruimte, massageruimte, jacuzzi, voetenbaden (voor wie voeten belangrijk vindt), en een pantry met Quooker. Alles binnen handbereik, behalve de realiteit.
De inpandige garage is zó groot dat zelfs Jay Leno er stil van zou worden. Ruimte voor meerdere auto’s, een hondendouche (serieus) en een autolift naar de tweede souterrain etage. Het is niet langer de vraag óf je teveel geld hebt, maar wat je ermee doet.
Waar werk en wijn elkaar vinden
Op de tweede souterrain etage komen werk en vermaak in perfecte harmonie samen. Een wijnkelder, een bar, een kantoor waar je zogenaamd vergadert terwijl je eigenlijk naar je favoriete auto kijkt.
Achter een automatische schuifdeur schuilt een bioscoopzaal – pluche stoelen, surround sound, de geur van nieuw tapijt. Hier kun je de wereld even negeren terwijl je Succession kijkt en denkt: “ach, zo erg ben ik toch niet.”
Alles wordt aangestuurd via een domoticasysteem. Verlichting, temperatuur, beveiliging, muziek – één tik op je telefoon en het leven gehoorzaamt. Althans, in theorie.
Buiten de bubbel
De tuin is groot, zuidelijk georiënteerd en zó perfect dat het bijna oneerlijk wordt. Aan het water ligt een panoramasteiger met jacuzzi, voor de borrels die uitlopen tot gesprekken over vastgoed en dividenden.
’s Ochtends drink je cappuccino op het terras bij de keuken, ’s middags tennis je alsof je Wimbledon aan het oefenen bent. ’s Avonds kijk je uit over het water, en vraag je je af hoe je ooit genoegen nam met minder.
Gasten, honden en ander personeel
Voor gasten is er een apart verblijf, volledig ingericht en voorzien van alles wat een gast nooit mag missen: airconditioning, een eigen keuken, uitzicht over het water. Boven een slaapvide, perfect voor logeerpartijtjes van kleinkinderen die nog denken dat dit normaal is.
Zelfs de hond heeft zijn eigen woning – mét berging. Want ook een labrador moet zijn spullen ergens kwijt.
De wereld eindigt bij de steiger
Overal waar je kijkt: water. Zacht, glinsterend, verleidelijk. En met een paar stappen sta je in je eigen botenhuis, klaar om uit te varen. Richting de Vecht, een restaurant aan de derde plas of gewoon een rondje varen om te herinneren dat jij hier woont en de rest niet.
Loosdrecht is het Monaco van Midden-Nederland. Watersport, goede restaurants, en de rust van iemand die niet meer hoeft te werken. Utrecht en Amsterdam zijn dichtbij, maar de kans dat je die rit vaak maakt is klein. Waarom zou je, als alles wat telt zich binnen deze poorten bevindt?
