In de donkere dagen van de coronapandemie besloot de Duitse bouwonderneming Sanipol zichzelf te trakteren op iets bijzonders: een sportwagen. Het bedrijf kwam via een online zoektocht terecht bij het Nederlandse veilinghuis Troostwijk, waar ze een prachtige Porsche Boxster 3.2 S op de kop tikten. Deze auto, populair onder kappers, leek een perfecte aankoop. Na het overmaken van €23.650 kon de sleutels in ontvangst worden genomen, klaar om de Duitse wegen te verkennen.

Het ontbrekende COC-Papier

Maar de vreugde was van korte duur. Toen de ondernemer de Porsche drie dagen voor Kerstmis naar Duitsland wilde overbrengen, stuitte hij op een onverwacht obstakel. Bij de grens werd hem de toegang geweigerd omdat hij een essentieel document miste: het Certificate of Conformity (COC), een conformiteitscertificaat dat nodig is voor de invoer van voertuigen in Duitsland. Zonder dit document kon de Porsche de grens niet over, en zo werd de droomauto een bron van frustratie.

Een Kafkaësk doolhof van verantwoordelijkheid

Na de mislukte poging om de Porsche naar Duitsland te brengen, nam Sanipol op 27 december contact op met Troostwijk, in de hoop het ontbrekende COC-papier alsnog te ontvangen. Wat volgde, was een langdurige en verwarrende uitwisseling van e-mails en telefoontjes. Troostwijk verwees de ondernemer naar de exportpartij die verantwoordelijk was voor het transport, maar die ontkende het document te hebben. Terug bij Troostwijk bleef het stil, en de situatie leek muurvast te zitten.

De werkelijke staat van de Porsche

In januari, na weken van frustratie, besloot de ondernemer de Porsche verder te onderzoeken. Wat hij ontdekte, maakte de situatie nog erger. De auto bleek volgens hem een schadevoertuig te zijn, had al zes eerdere eigenaren gehad, en er was geknoeid met de kilometerstand. Daarnaast waren er problemen met de lak aan de zijkant van de auto en bleek de voorruit te zijn vervangen en slecht te zijn gemonteerd.

Sanipol deed nog één laatste poging om de situatie op te lossen door voor te stellen de auto terug te geven en zijn geld terug te krijgen. Troostwijk wees dit voorstel echter af, met de stelling dat zij slechts de bemiddelaar waren en dat de ondernemer zijn klachten moest richten tot de verkoper.

Wie is verantwoordelijk?

De situatie escaleerde toen duidelijk werd dat het niet eens duidelijk was wie de daadwerkelijke verkoper van de Porsche was. De vorige eigenaar had een handelaar, UMT, ingeschakeld om de auto te verkopen. Toen Sanipol UMT aansprak, verwees het bedrijf terug naar de vorige eigenaar, met de mededeling dat de auto nooit in hun bezit was geweest. Dit leidde uiteindelijk tot een juridische strijd om te bepalen wie verantwoordelijk was voor de problemen.

Een dure les voor de Duitse ondernemer

De rechtbank oordeelde echter dat de Duitse ondernemer geen recht had op ontbinding van de koop. De beweringen over gemanipuleerde kilometerstanden en verborgen schade konden niet worden bewezen. Bovendien oordeelde de rechter dat de koper zelf verantwoordelijk was voor het onderzoeken van de auto vóór de aankoop, zeker gezien de leeftijd van het voertuig. Het ontbrekende COC-papier bleek eveneens de verantwoordelijkheid van de koper te zijn.

Als klap op de vuurpijl kreeg de ondernemer ook nog een rekening van €12.105 voor de proceskosten van de drie betrokken partijen. Wat begon als een droom om een sportwagen te bezitten, eindigde in een dure en langdurige nachtmerrie.

Conclusie

Deze zaak is een waarschuwend voorbeeld voor iedereen die overweegt om een auto via een veiling te kopen, vooral als het om een ouder voertuig gaat. Zorg ervoor dat alle benodigde documenten aanwezig zijn en wees je bewust van de mogelijke risico’s, want anders kan een ogenschijnlijk goede deal eindigen in een kostbare en frustrerende ervaring.

Bron: Quote